دیوانه‌ای که خُل بود

کارشناس اول گفت: «باید شخصیت اصلی داستانت یک جوری عصبانیتش را نشان بدهد.»

نویسنده پرسید: «یعنی توی حرف‌هایش؟»

کارشناس دوم گفت: «نه. توی رفتارهایش.»

نویسنده پرسید: «مثلاً چیزی را بشکند یا با دیگران دعوا کند؟»

من گفتم: «نه. مثلاً برود دو ساعت و چهل و پنج دقیقه روی یکی از صندلی‌های ایستگاه مترو بنشیند و زل بزند به مردم.»

نویسنده گفت: «وا! کدام دیوانه‌ای این‌طوری عصبانیتش را نشان می‌دهد؟»

کارشناس اول گفت: «هیچ‌کس!»

کارشناس دوم گفت: «هیچ‌کس!»

من گفتم: «من!»

بعد همه سکوت کردند...