حس های چسبونکی

«ف» راست می گوید، خیلی‌وقت‌ها حس‌هایی که آدم‌ها به ما می‌دهند از کاری که برایمان می‌کنند، مهم‌تر است. من خودم از آن‌هایی هستم که تمام عمرم را با حس‌هایی که از آدم‌ها می‌گیرم می‌گذرانم. اینطوری می‌شود که یکهو یک عصر تابستانی دلتنگ کسانی می‌شوم که یک روزی حس خوبی بهم داده‌اند. مربی ورزش روزهای نوجوانی‌ام و لبخندهای قشنگش، دختر غریبه توی دانشکده و سلام‌های مهربانش، راننده پیر سرویس دبیرستانم و صدای پر محبت‌اش، همکار قدیمی و صدای بامزه قهقهه‌هایش و...