جورابِ جان!

می‌توانید فکر کنید خل شده‌ام، شاید هم خل بودم. ولی خب حقیقت این است که من خیلی جوراب دوست دارم. یعنی قضیه از دوست‌داشتن هم گذشته و به یک نوع وابستگی تبدیل شده. طوری که برای هر محیطی جوراب خودش را دارم. جوراب مخصوص کتانی، جوراب مخصوص کفش باز، جوراب کفش نیمه‌باز، جوراب رو فرشی، جوراب مهمانی و جوراب خواب! بله درست شنیدید، من لباس خواب ندارم اما جوراب خواب دارم و اصلا نمی‌توانم تصور کنم کسی بدون جوراب بخوابد. اگر یک شب جوراب خوابم همراهم نباشد، عمرا خوابم نمی برد، اگر هم خوابم ببرد کابوس می بینم، اگر هم خوابم ببرد و کابوس نبینم، قطعا مرده‌ام و صبح روز بعدش بیدار نمی‌شوم! حالا تصور کنید همچین آدمی یک هفته است که جوراب خوابش تمام شده و هرجا را می‌گردد از آن مدل جوراب‌هایی که بتواند توی خواب بپوشد پیدا نمی‌کند. تصور کنید هر شب دارد خوابیدن با یک مدل جوراب، از پارازین گرفته تا پشمی، را امتحان می‌کند و هر شب دارد خواب‌های عجیب می‌بیند. خواب‌های نازک شیشه‌ای، خواب‌های کفه‌دار، خواب‌های سه تا پنج‌هزار تومانی، خواب‌های مارک‌دار، خواب‌های زمستانی ساق بلند، خواب‌های تورتوری و... گفتم که خل شده‌ام. شاید هم خل بودم، نمی‌دانم!