ماهی قرمز ها مرگ را فراموش نمی کنند

ماهی‌قرمز بودن دردِ بزرگی است. مخصوصا وقتی هم‌تنگی‌ات بمیرد و تو هر سه ثانیه یک بار از خودت بپرسی «فلانی کو؟»، بعد یادت بیفتد که مرده، که نیست، که دیگر برنمی‌گردد. ماهی قرمز که باشی، هرچقدر هم حافظه‌ات کوتاه باشد، هیچ‌وقت مرگ را فراموش نمی‌کنی؛ و این نهایت بدبختی است...